Kernwaarden bedrijf: snel bedenken, ophangen en door

Kernwaarden bedrijf: snel bedenken, ophangen en door

Ik ben vijftien jaar geleden mijn snel transport bedrijf begonnen. Ik zat thuis, had op dat moment een baantje als taxichauffeur en ik was het eigenlijk allemaal beu. Ik moest van alles, vroege diensten, late diensten, lange werktijden, weekenden bah bah bah.

En dat allemaal voor een mager loon en hopen op wat fooi. Nou, dat valt in Nederland in de praktijk ook vies tegen. Misschien ook wel omdat ik zelf niet zo enthousiast was.

Ik wilde het heft in eigen hand nemen en ben toen mijn bedrijf begonnen. Gewoon oud wagentje gekocht, bestickerd en rijden maar. Ik kende toevallig iemand met een bedrijf op het industrieterrein en hij had wel wat vracht voor me. Via hem leerde ik steeds meer mensen kennen die klant werden.

Dus moest ik me inschrijven bij de Kamer van Koophandel. Mijn vrouw werkte in de verzorging, en is redelijk accuraat, dus zij pakte de administratie op.

Het ging hartstikke goed. En al snel kon ik het werk niet meer aan. Een neef van me zat net thuis en wilde wel voor me komen werken. En zo had ik mijn eerste medewerker op de loonlijst. Mijn vrouw had een administratiekantoor benaderd om te helpen met de lonen en ik kon de boer weer op.

We groeiden lekker

Daarna ging het super snel, de opdrachten namen sterk toe. Ik kreeg enkele bijzondere transporten waarvoor ik geïnvesteerd heb om zo ook een beetje uniek te worden. Ik moest daarvoor nog wel wat diploma’s halen, net als mijn medewerkers.

Hierdoor kwamen we terecht in een marktsegment waar niet zomaar iedereen binnen kon komen. Gevolg was dat de opdrachten bleven toenemen en ik steeds meer personeel kreeg die zich moesten bekwamen, enzovoort. Door deze investeringen kreeg ik een unieke positie in de markt, veel omzet en waardering en ik verdiende behoorlijk goed.

Ik dacht, dit is de hemel op aarde. Het was hard werken, maar ik vond het leuk. Mijn vrouw had haar baan inmiddels opgezegd en was fulltime in het bedrijf bezig. Zij had het echter niet zo naar haar zin. En dat was eigenlijk het eerste moment dat ik dacht, het lijkt allemaal wel rozengeur en maneschijn, maar schijn kan ook bedriegen.

De groei stagneerde

De jaren daarna merkte ik dat de organisatie steeds stroever begon te lopen. De sfeer onder de medewerkers verdween, het werd grimmiger en de humor werd cynischer. Mijn vrouw was ook niet meer die leuke, spontane, zorgzame vrouw en zelfs mijn kinderen begonnen te mopperen. Ik werkte 60 tot 80 uur per week en dacht dat ik het goed had. En toen brak de pleures uit.

Mijn vrouw gaf aan te willen scheiden als we het bedrijf niet zouden verkopen. Mijn medewerkers begonnen te zeuren om meer salaris, minder uren en allerlei andere zaken. Oode spanning onderling nam toe. Klanten begonnen te klagen, en dit allemaal in een tijdsbestek van twee a drie weken.

Je begrijpt, ik had het even niet meer. Hoe kon ik alle kikkers in de kruiwagen houden? Hoe kreeg ik de goede sfeer weer terug? Hoe houd ik de klanten tevreden, maar bovenal, hoe houd ik mijn gezin bij elkaar?

Mijn grootste kernwaarde was mijn eerlijke vrouw

Toen ben ik met mijn vrouw gaan zitten en heb mijn zorgen met haar besproken. Het was een emotioneel middagje, kan ik je vertellen. We hadden ons voorgenomen geen verwijten te maken naar elkaar. Maar te bepalen wat we samen nou echt wilde, en wat daarvoor nodig was.

Mijn vrouw, dat moet ik toegeven, had het scherper in beeld dan ik. Het was niet leuk, maar ik kreeg er behoorlijk van langs. Ik had echt zitten slapen en dingen (al langer) nagelaten. Maar o, wat is dat allemaal lastig. Het waren zaken waar ik van nature moeite mee heb en dus het liefst omheen loop. Dat weet ik nu, maar toen nog niet.

Ik zat sterk in de ontkenningsfase. Ik begon de problemen geleidelijk te herkennen, omdat iedereen me er al een hele tijd op wees, maar ik was er blind voor. Ik wilde het niet zien en horen en zeker niet van bepaalde mensen.

Business coach

Ik heb gezocht naar hulp en heb die ook gevonden. De business coach daagde mij uit om de dingen die ik herkende ook te gaan erkennen. Dat begon met “stel dat het waar is, wat zou je dan doen?”, naar “het is waar, wat ga je doen!”

Ik leerde mezelf steeds beter kennen. Waar ik goed in was, maar ook waar ik bang voor was. Ja, echt bang. Dat klinkt wellicht in eerste instantie stom, dat vond ik ook toen de business coach erover begon. Maar het is echt waar. Je weet maar half hoeveel besluiten je neemt, dingen die je doet of juist nalaat omdat we bang zijn. We vluchten, vermijden het gevecht, zoals hij dat telkens omschreef.

Niet leuk, wel noodzakelijk

Ja, ik had een goede chauffeur (mijn beste qua omzet) er allang uit moeten gooien, omdat hij zat te muiten en zieken. Maar ik durfde het niet. Nog sterker, ik was zelfs bang om het gesprek met hem aan te gaan, want hij kon nogal bruut zijn.

Ja, ik had mijn vrouw nooit moeten laten stoppen met haar baan. Maar ik wilde niemand anders mijn administratie laten doen, omdat ik bang was dat ze er met mijn centen vandoor zouden gaan en ik het niet in de gaten had.

Ja, ik had van klanten van het eerste uur afscheid moeten nemen. Ze paste allang niet meer in mijn doelgroep en kostte me extra – bijna onbetaald – werk. Ja, ik had….en zo kan ik nog wel even doorgaan.

Spijt van wat ik deed, gezegd had, gedaan had en niet gedaan had, maar wat koop je er voor? Ik moest mijn angsten loslaten en het bedrijf gaan herinrichten zodat ik me er weer in thuis zou voelen. En ik voldoende tijd had voor mijn gezin, vrienden, vakanties, motorrijden, enzovoorts. Dat ik los kwam van het bedrijf en het bedrijf van mij.

De organisatie moest om en ik moest lastige keuzes gaan maken.

Mens en inhoud, waar vind je dat?

Gelukkig hield de business coach mij niet alleen op het psychische vlak de spiegel voor, maar beschikte hij ook over tools om het bedrijf naar mijn wens in te richten.

Het was heel hard werken in het begin voor iedereen. Maar omdat eenieder begreep wat we gingen doen en waar we naartoe wilde werken, ging dat boven verwachting goed. Het duurde nog wel een jaar voordat iedereen het gevoel kreeg dat ze nu beter op hun plek zaten.

En ja, we hebben afscheid moeten nemen van mensen, klanten en werkwijzen, maar daar zijn weer nieuwe, fijne dingen voor teruggekomen. Het klopt echt: “Als je een deur dichtgooit, gaan er anderen open”.

Mijn succes

Ik heb mijn gezin weer terug. Ik heb nu tijd voor mijn kinderen, mijn vrouw, familie en vrienden. Mijn medewerkers hebben meer zeggenschap en daarmee ook de verantwoordelijkheid en dat vinden ze fantastisch. Ze regelen zaken onderling, ik heb er geen bemoeienis mee, en dus ook geen stress meer van. Heerlijk!

Het bedrijf draait inmiddels weer op volle toeren en veel beter dan ervoor. In alle opzichten, ook in rendement. Mijn business coach (die ik niet meer loslaat ) geeft wel aan dat ik in dit tempo over een kleine twee jaar weer op zo’n kruispunt kom te staan. En dan weer aan de bak moet en keuzes moet maken, maar dat we ook al een hoop kunnen voorbereiden voor die tijd.

O ja, en dit nog even als afsluiter.

Mijn business coach vertelde me, toen hij voor de eerste keer bij ons kwam, dat hij tot de groep van “stopdassen” hoort. Hij noemde een hele rits negatieve dingen: coaches zijn duur, ze knijpen de citroen uit tot de laatste druppel en geven geen garanties. Maar zei hij, als je onze methode helemaal volgt, garanderen we dat jij er geld aan gaat verdienen, terwijl anderen geld verbranden.

Natuurlijk, dacht ik toen, dat zal. Maar nu begrijp ik wat hij bedoelde. Het traject wat je ingaat, is alles behalve makkelijk. Je komt dichtbij jezelf en het is aan jou om door te gaan of te vluchten. En degene die vluchten zijn sowieso geld aan het verbranden. Maar degene die vechten hebben hulp nodig, alleen kun je het niet en houdt je het ook niet vol.

Daarnaast weet je niet wat je allemaal moet doen. En daar haakt het gros van “de stropdassen” af. Die willen niet met je mee vechten, omdat ze dan ook met hun eigen angsten in het gedrang komen. Zij haken af voor het gevecht, en zijn dan jouw geld aan het verbranden.

Ik vroeg nog aan hem: “Dus voor jou is het ook altijd vechten als je met een klant zo’n traject ingaat?” Dat was zo! Nog sterker, mijn business coach zei dat hij ook regelmatig met zijn angsten geconfronteerd werd en zichzelf moest dwingen door te vechten in plaats van vluchten. Maar hij had gelukkig collega’s waar hij z’n ervaring mee kon delen.

Ik schrijf dit voor iedere ondernemer die even hulp zoekt

Ik heb dit op papier gezet, omdat ik super blij ben met de hulp en de uitgekiende (bijna wetenschappelijke) methode die zij hebben ontwikkeld. Het heeft mij geen windeieren gelegd en ik ben hartstikke gelukkig samen met mijn gezin.